Wiesław Binienda

Z RPedia
Wersja z dnia 23:24, 14 lut 2024 autorstwa Maryla (dyskusja | edycje) (uzupełnienie)
Wiesław Binienda

Wiesław Binienda – urodził się 20 sierpnia 1956 r. w Kole, polski i amerykański naukowiec, doktor inżynierii mechanicznej, nauczyciel akademicki, profesor i dziekan Wydziału Inżynierii Cywilnej (Department of Civil Engineering) w Kolegium Inżynierii (College of Engineering) University of Akron w Akron w stanie Ohio w Stanach Zjednoczonych (od 2003)[1]

Życie zawodowe i naukowe

W 1980 ukończył studia na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej, uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera. W 1982 wyjechał z Polski do Stanów Zjednoczonych, gdzie początkowo pracował fizycznie. W 1985 uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera w Drexel University w Filadelfii (specjalność: inżynieria mechaniczna), a w 1987 Drexel University nadał mu stopień naukowy doktora (Ph.D.) w zakresie inżynierii mechanicznej za rozprawę „Mixed-Mode Fracture in Fiber-Reinforced Composite Materials” napisaną pod kierunkiem Alberta Wanga. W latach 1986–1987 pracował jako adiunkt (Adjunct Assistant Professor) w Temple University w Filadelfii. Od 1988 pracuje na Wydziale Inżynierii Cywilnej University of Akron, w latach 1988–1993 jako adiunkt (Assistant Professor), w latach 1993–2000 jako docent (Associate Professor), a od 2000 na stanowisku profesora (Professor) z tzw. tenure. Jest promotorem licznych prac doktorskich i magisterskich. Od 2006 jest współorganizatorem konferencji naukowej Earth and Space – Engineering for Extreme Environments, prowadzonej przez American Society of Civil Engineers, Aerospace Division (w 2008 jako przewodniczący komitetu organizacyjnego).Współpracuje z NASA, prowadząc badania finansowane przez granty NASA. Kierowane przez niego Gas Turbine Testing Facility, zbudowane w latach 2005–2006, zajmuje się prowadzeniem badań nad komponentami turbin i silników dla United States Air Force, NASA[potrzebny przypis] i prywatnego przemysłu (koncerny General Electric, Honeywell i Williams International). W 2008 w laboratorium tym zamontowano tzw. działo gazowe, w całości sfinansowane przez NASA Glenn Research Center, wykorzystywane przez zespół Wiesława Biniendy do testowania materiałów kompozytowych poddawanych zderzeniom z obiektami poruszającymi się z wielką prędkością. Według Miłosza Michaela Wnuka oraz informacji podawanych przez Polskie Radio współuczestniczył w badaniu katastrofy promu kosmicznego „Columbia”, mimo iż nie jest wymieniony wśród osób uczestniczących w badaniu w oficjalnym raporcie sporządzonym po katastrofie. Jest współautorem nowego specjalnego materiału kompozytowego z plecionych włókien węglowych użytego do budowy silnika GEnx[potrzebny przypis].W 2008 prowadził zajęcia seminaryjne na Politechnice Warszawskiej w ramach działalności Centrum Studiów Zaawansowanych Politechniki Warszawskiej, a w 2012 został członkiem komitetu naukowego XX Francusko-Polskiego Seminarium Mechaniki organizowanego przez Instytut Podstaw Budowy Maszyn Politechniki Warszawskiej.[2] Autor licznych publikacji naukowych, specjalizuje się w w inżynierii materiałowej, metodach obliczeniowych w fizyce ciała stałego i ich zastosowaniach w lotnictwie i astronautyce.Laureat wielu nagród, w tym przyznawanych przez NASA. Współuczestniczył w badaniu katastrofy promu kosmicznego „Columbia”. Współpracuje z NASA, prowadząc badania finansowane przez granty NASA. Jako niezależny ekspert współpracuje z Zespołem Parlamentarnym ds. Zbadania Przyczyn Katastrofy Tu-154M w Smoleńsku. Profesor Wiesław Binienda w swoich badaniach wykazał, że skrzydło samolotu nie mogło odpaść po zderzeniu z brzozą. W 2014 roku został doradcą prezydenta Baracka Obamy w Radzie Ekspertów ds. Nauki i Techniki.[3]

Życie prywatne

Wiesław Binienda jest żonaty z mec.Marią Szonert-Biniendą[4][5][6] Pani Maria Szonert – Binienda ukończyła prawo na Uniwersytecie Warszawskim i na Rutgers University (The State University of New York) oraz MBA na Akron University. Zawodowo pracuje wykonując zawód prawnika w stanie Ohio w USA. Pani Maria Szonert – Binienda prowadzi szeroko zakrojoną działalność społeczną. Aktualnie jest v-ce Prezesem Kongresu Polonii Amerykańskiej do spraw Polski, prezesem Fundacji Kresy – Syberia, założycielem oraz członkiem zarządu Światowej Rady Badań nad Polonią. Jest także założycielką i prezesem Instytutu Libra, w ramach którego od wielu lat prowadzi badania nad zbrodnią katyńską. W sprawie Janowiec i inni przeciwko Rosji przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka zorganizowała i przewodniczyła międzynarodowej grupie specjalistów prawa międzynarodowego z Public International Law & Policy Group w przygotowaniu memorandum wspierającego rodziny katyńskie (amicus curiae brief). Była także organizatorką konferencji naukowych nt. zbrodni katyńskiej w szkole prawa na Case Western Reserve University oraz w Kongresie Stanów Zjednoczonych. Pani Maria Szonert – Binienda była też inicjatorką projektu odtajniania akt katyńskich przez Archiwa Narodowe Stanów Zjednoczonych w latach 2011/2012. Ponadto Pani Maria Szonert – Binienda jest autorką prezentacji i opracowań na temat tragedii smoleńskiej, w tym raportu „Smoleńsk Maze – 2014 Status Report”. Występowała też, jako ekspert prawny, w sprawach dotyczących tragedii smoleńskiej przed Parlamentem Europejskim w Brukseli.[7][8]Mają dwoje dzieci: córkę Anetę i syna Konrada. Konrad jest pianistą i kompozytorem[9]

Katastrofa Smoleńska – sejmowy zespół parlamentarny

Zespół Parlamentarny ds. Zbadania Przyczyn Katastrofy Tu-154M w Smoleńsku to polska grupa parlamentarna zrzeszająca posłów i senatorów zainteresowanych wyjaśnieniem przyczyn i okoliczności katastrofy smoleńskiej oraz pomoc rodzinom ofiar. Zespół został powołany 8 lipca 2010 roku. Zespół przyjął regulamin, zgodnie z którym tworzą go dobrowolnie posłowie i senatorowie, którzy są zainteresowani wyjaśnieniem przyczyn i okoliczności katastrofy smoleńskiej oraz pomocą rodzinom ofiar.Jako eksperci zespołu pracują prof. Wiesław Binienda, dr Kazimierz Nowaczyk, dr Grzegorz Szuladziński, dr Wacław Berczyński. Ponadto swoich opinii udzielali Zespołowi m.in. dr Michael Baden, Glenn Jorgensen, dr Chris Cieszewski, którzy nie zostali formalnie stałymi ekspertami zespołu, mimo że tak byli określani w mediach. Na posiedzeniach zespołu brał udział m. in. por. Artur Wosztyl, pilot samolotu Jak-40, obecnego nieopodal miejsca katastrofy 10 kwietnia 2010 roku. W obradach zespołu jako goście i zabierający głos uczestniczą rodziny ofiar katastrofy oraz reprezentujący je pełnomocnicy prawni.[10][11][12]

Przypisy