Edytujesz Leszek Miller

W latach 1963-70 pracował jako robotnik w Zakładach Przemysłu Lniarskiego w Żyrardowie.  W 1969 r. wstąpił do PZPR. W następnych latach działał w aparacie Związku Młodzieży Socjalistycznej (ZMS) oraz w aparacie partyjnym. Po studiach rozpoczął pracę w KC. W latach 1982-86 zajmował stanowisko kierownika Wydziału ds. Młodzieży, Kultury Fizycznej i Turystyki KC PZPR.  W lipcu 1986 został I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Skierniewicach. Funkcję tę pełnił do lutego 1989 r.  W okresie pracy w Skierniewicach został zauważony przez kierownictwo partii i ściągnięty do centrali. Od lutego do kwietnia 1989 r. uczestniczył w obradach [[Okrągły Stół|'''Okrągłego Stołu,''']] współprzewodnicząc podzespołowi ds. młodzieży.  W lipcu 1989 r., gdy Mieczysław Rakowski zastąpił gen. Wojciecha Jaruzelskiego na stanowisku I sekretarza KC PZPR,  Leszek Miller został członkiem Biura Politycznego KC. Po rozwiązaniu PZPR styczniu 1990 r. i powstaniu Socjaldemokracji RP, objął w nowej partii funkcję sekretarza generalnego.  W październiku 1991 r. został wybrany posłem na Sejm I kadencji z list Sojuszu Lewicy Demokratycznej - koalicja utworzonej przez SdRP i mniejsze ugrupowania.  Na II Kongresie SdRP w marcu 1993 r. przestał być sekretarzem generalnym i został wybrany na wiceprzewodniczącego Socjaldemokracji RP. W 1993 r. wszedł do tworzonego przez Waldemara Pawlaka rządu koalicji SLD-PSL. Objął w nim resort pracy i polityki socjalnej. Zachował tekę ministra pracy również w powstałym w marcu 1995 r. gabinecie Józefa Oleksego. W utworzonym w lutym 1996 r. rządzie Włodzimierza Cimoszewicza został ministrem-szefem Urzędu Rady Ministrów. Jego znaczenie w rządzie jeszcze wzrosło, gdy w ramach przeprowadzonej na przełomie lat 1996 i 1997 reformy struktury gabinetu stanął na czele nowo utworzonego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Po wyborach w 1997 r. został szefem Klubu Parlamentarnego SLD, a w grudniu - przewodniczącym SdRP.4 października 2001r., po wygranych przez koalicję SLD-UP wyborach parlamentarnych, prezydent Aleksander Kwaśniewski desygnował go na premiera. Jako premier 13 grudnia 2002 r. na szczycie w Kopenhadze po dramatycznych i wielogodzinnych rokowaniach zakończył w imieniu rządu polskiego negocjacje z Unią.  16 kwietnia 2003 r. w Atenach wraz z ministrem spraw zagranicznych Włodzimierzem Cimoszewiczem podpisał Traktat Akcesyjny wprowadzający Polskę do Unii Europejskiej. 4 grudnia 2003 r. w wyniku katastrofy rządowego śmigłowca Mi-8 doznał poważnych obrażeń. W lutym 2004 r. zrezygnował z przewodniczenia SLD.  26 marca tego roku, po utworzeniu przez marszałka Sejmu Marka Borowskiego rozłamowej partii - Socjaldemokracji Polskiej, podjął decyzję o ustąpieniu z urzędu premiera od 2 maja 2004 r., czyli w dzień po wejściu Polski do Unii Europejskiej. 15 września 2007 r. złożył rezygnację z członkostwa w SLD.<ref>https://dzieje.pl/postacie/leszek-miller</ref>W latach 1999-2004 przewodniczył ugrupowaniu Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Po odejściu z partii chwilowo związany z Samoobroną (w jej barwach nieudanie kandydował do sejmu w roku 2005). W SLD ponownie od 2010. Rok później wybrany na lidera ugrupowania. W wyborach parlamentarnych 2011 wybrany posłem na Sejm.<ref>https://wiadomosci.wp.pl/leszek-miller-6030161922909313c</ref>W 2019 r. został wybrany do Parlamentu Europejskiego.z listy Koalicja Europejska PO PSL SLD .N Zieloni<ref>https://mamprawowiedziec.pl/polityk/30941_leszek_miller</ref>