Polska prezydencja w Radzie UE

Z RPedia

Prezydencja w Radzie UE sprawowana jest w systemie rotacyjnym kolejno przez wszystkie państwa członkowskie po 6 miesięcy każde, zaczynając od stycznia i od lipca danego roku. Polska po raz pierwszy prezydencję w Radzie UE sprawowała w II połowie 2011 r. i wraz z Danią i Cyprem tworzyła trio prezydencji. Zgodnie z harmonogramem kolejny raz Polska będzie sprawować prezydencję w I połowie 2025 r. Tak jak za pierwszym razem trio prezydencji tworzyć będzie wspólnie z Danią i Cyprem. 10 maja 2010 odbyła się prezentacja logo polskiej prezydencji Rady Unii Europejskiej.Logiem prezydencji jest sześć kolorowych, skierowanych w górę strzałek oraz polska flaga. Całości towarzyszy napis „PL2011.eu”. Na organizację polskiej prezydencji w UE z budżetu państwa zaplanowano 430 mln zł . Polska prezydencja w Unii Europejskiej to 300 ważnych spotkań, 2 tysiące wydarzeń promocyjnych i biznesowych oraz 400 kulturalnych. To upominki, hotele, tłumacze, kierowcy i ochrona - do końca 2010 roku wydano już 106,6 mln złotych.

Priorytety prezydencji[edytuj | edytuj kod]

Wśród deklaratywnych celów i priorytetów polskiej prezydencji należą:[1]

  • zakończenie negocjacji członkowskich z Chorwacją i podpisanie traktatu akcesyjnego, tak by członkostwo było możliwe w 2013 roku,
  • zakończenie negocjacji stowarzyszeniowych z Ukrainą i podpisanie traktatu stowarzyszeniowego,
  • rozwój Partnerstwa Wschodniego oraz polityki sąsiedztwa,
  • przyspieszenie negocjacji członkowskich z Turcją,
  • nadanie Serbii statusu kandydata i rozpoczęcie negocjacji członkowskich,
  • negocjacje budżetowe na lata 2014–2020,
  • wzmocnienie polityki spójności,
  • rozwój wymiaru militarnego i polityki bezpieczeństwa Unii Europejskiej,
  • walka z nielegalną imigracją,
  • rozwój jednolitego rynku,
  • wspólna polityka energetyczna, wymiar bezpieczeństwa energetyki,
  • wzrost konkurencyjności UE na arenie międzynarodowej (w tym poprzez wzrost kapitału intelektualnego),
  • zmniejszanie różnic w stanie zdrowia społeczeństw Europy,
  • utworzenie Europejskiego Funduszu na rzecz Demokracji.

Jak Polska przegrała swoją prezydencję Unii Europejskiej[edytuj | edytuj kod]

Nie usłyszeliśmy nic na temat konkretnych celów prezydencji. Co Polska zamierza zrobić z rozpadem strefy Schengen? W jaki sposób rozwiązać problem polityki rolnej i ogólnie budżetu Unii Europejskiej? W jaki sposób podejść do postulatów ekologów, które mogłyby się zakończyć bankructwem części polskiej gospodarki? itp, itd. Wystąpienie Tuska spotkało się z aplauzem części sali, bo nie odnosiło się do żadnych spornych kwestii przez co nie naruszało żadnych realnych interesów. Wyglądało to tak, jakby polski premier chciał podlizać się słuchaczom. Można odnieść wrażenie, że Tusk już zaczął poszukiwanie sojuszników, którzy ułatwią mu objęcie jakiejś lukratywnej synekury w instytucjach unijnych.[2]

Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego zamiast Partnerstwa Wschodniego.[edytuj | edytuj kod]

Partnerstwo Wschodnie to inicjatywa polskiej dyplomacji we współpracy ze Szwecją, zainaugurowana w Pradze w 2009 roku. Była to jedna z ostatnich idei w dziedzinie polityki zagranicznej wcielonych przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego. [3]Opozycja pytała wielokrotnie premiera Tuska o plany polskiej prezydencji w sprawie Partnerstwa Wschodniego, które powinno być jednym z głównych priorytetów polskiej prezydencji. Rząd unikał jednoznacznych odpowiedzi, zapowiadając tylko zwołanie szczytu Partnerstwa Wschodniego 29-30 września w Warszawie. Partnerstwo Wschodnie. 6 maja 2006 roku Prezydent Lech Kaczyński przedstawił priorytety polskiej polityki zagranicznej ”Wspólna wizja na rzecz wspólnego sąsiedztwa” na konferencji w Wilnie. Obecni byli przedstawiciele zachodnich partnerów Polski , wiceprezydent USA Chenney i 9 prezydentów różnych państw,wszystkie kraje nadbałtyckie, Ukraina, Gruzja, Bułgaria i Rumunia, Mołdawia,wysocy przedstawiciele Azerbejdżanu i Armenii. Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego powołana oficjalnie w czasie konferencji w Paryżu w dniu 14 lipca 2008 r.  W marcu 2008 doszło do spotkania prezydenta Sarkozy'ego z kanclerz Angelą Merkel, w czasie którego przedyskutowano projekt nowej unii. Rezultatem spotkania była rewizja projektu francuskiego i włączenie do Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego wszystkich 27 państw UE.[4]

"Cathi" "dream team", Komorowski i pragmatyczne podejście do relacji z Rosją[edytuj | edytuj kod]

Z inicjatywy Szwecji i za aprobatą szefowej dyplomacji UE Catherine Ashton, 4 think tanki, w tym polski PISM, przygotują projekt nowej europejskiej strategii globalnej. Inicjatywę zaaprobowała szefowa unijnej dyplomacji Catherine Ashton, a zestaw czterech think tanków określiła mianem "dream teamu" (drużyna marzeń).[5]

Infoafera[edytuj | edytuj kod]

Do sądu trafił akt oskarżenia wobec 15 osób, w tym b. urzędników MSZ, oskarżonych m.in. o zmowę przy przetargu na obsługę polskiej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej w 2011 r. - podała we wtorek Prokuratura Krajowa. To uboczny wątek tzw. "infoafery".

Przypisy[edytuj | edytuj kod]