Jacek Kurski

Jacek Kurski – polski dziennikarz i polityk. Urodził się 22 lutego 1966 roku w Gdańsku.

Wykształcenie

Jacek Kurski z wykształcenia jest ekonomistą. Ukończył studia w zakresie handlu zagranicznego na Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu Gdańskiego.

Życie prywatne

Syn pracownika naukowego Witolda Kurskiego oraz Anny Kurskiej, działaczki NSZZ „Solidarność” i senator. Młodszy brat Jarosława Kurskiego, dziennikarza „Gazety Wyborczej”. Jacek Kurski w 1991 roku ożenił się z Moniką Mucek. Związek ten zakończył się rozwodem w 2015 roku. Watykan udzielił Kurskim rozwodu kościelnego, który stwierdził nieważność małżeństwa. Mają razem trójkę dzieci - urodzonego w 1991 roku Zdzisława Antoniego, Zuzannę (ur. 1994) i Olgierda (ur. 2007). W lipcu 2018 roku wziął ślub cywilny z Joanną Wąsowską, a dwa lata później - po stwierdzeniu przez sąd kościelny ich pierwszych małżeństw - wziął ślub kościelny w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Para ma córkę Annę Klarę Teodorę, która urodziła się 25 marca 2021 roku.

Kariera zawodowa i polityczna.

Początkowo udzielał się jako dziennikarz - jego pierwsze teksty były publikowane pod koniec lat 80. m.in. w "Tygodniku Solidarność". Przez lata Jacek Kurski pracował również jako gdański korespondent BBC oraz dziennikarz Telewizji Polskiej. Współtworzył programy publicystyczne Lewiatan, Sprawę dla reportera, Rozmowy kanciastego stołu i Refleks. Po odejściu z TVP, do 1998 roku prowadził własną agencję reklamową. W 1993 roku opublikował napisaną wspólnie z Piotrem Semką książkę "Lewy czerwcowy", w której zawarto zapis wywiadów z politykami związanymi z rządem Jana Olszewskiego na temat odwołania jego gabinetu w czerwcu 1992 roku. Następnie zrealizował filmy "Nocna Zmiana" i "III RP - kto miał rację?". pierwsze polityczne kroki postawił jeszcze w czasach PRL, wstępując do "Solidarności". Po roku 1989 związał się początkowo z Porozumieniem Centrum. Przed wyborami parlamentarnymi był szefem kampanii wyborczej tego ugrupowania. Blisko współpracował z Janem Olszewskim, przystąpił do jego Ruchu Odbudowy Polski. Był rzecznikiem prasowym tego ugrupowania. Następnie Jacek Kurski przystąpił do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, z którego został usunięty po wyborach w roku 2001. Wcześniej, bo w roku 1998, zasiadł w ławach sejmiku pomorskiego.

Po wykluczeniu z ZChN Kurski przystąpił do PiS, by później dołączyć do Ligi Polskich Rodzin. Był głównym autorem kampanii wyborczej Ligi Polskich Rodzin do Parlamentu Europejskiego. W 2004 popadł w konflikt z liderem LPR na Pomorzu Robertem Strąkiem i został wykluczony z tej partii. W roku 2005 uzyskał swój pierwszy mandat poselski z ramienia PiS. W tym samym roku brał udział w kampanii wyborczej Lecha Kaczyńskiego w trakcie wyborów prezydenckich. Sprawa "dziadka w Wehrmachcie" Jacek Kurski w wywiadzie udzielonym "Angorze" w październiku 2005 roku powiedział, że: "poważne źródła na Pomorzu mówią, że dziadek Tuska zgłosił się na ochotnika do Wehrmachtu". Za tą wypowiedź Kurski został wykluczony ze sztabu Lecha Kaczyńskiego, a następnie z PiS. Dalsze poszukiwania dziennikarzy TVN i TVP potwierdziły jednak informację, że dziadek Tuska ze strony ojca był w Wehrmachcie, ale nie ma potwierdzenia, że wstąpił na ochotnika. Tusk, który wcześniej zaprzeczał, że dziadek miał związki z Wehrmachtem, po potwierdzeniu się tej informacji zapewnił w piątek, że nic o tym fakcie nie wiedział. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję dwa lata później, a w roku 2009 został wybrany europosłem. W listopadzie 2011 ponownie usunięty z Prawa i Sprawiedliwości. Po wykluczeniu z PiS w 2011 roku zaangażował się w budowę powstałej w 2012 partii Solidarna Polska, której został wiceprezesem. 14 grudnia 2013 ponownie wybrany na wiceprezesa tej partii. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 bezskutecznie ubiegał się o reelekcję. 4 czerwca tego samego roku ogłosił decyzję o czasowym wycofaniu się z polityki i rezygnacji z wszystkich funkcji w Solidarnej Polsce, rok później wziął udział w konwencji organizowanej przez PiS. Wtedy został wykluczony z Solidarnej Polski.

Pod koniec 2015 powołany został na podsekretarza w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Z tego stanowiska został odwołany 7 stycznia 2016 roku, dzień przed objęciem funkcji prezesa TVP. Od tego czasu dwukrotnie był odwoływany z tej funkcji, a następnie ponownie na nią powoływany przez Radę Mediów Narodowych.