Andrzej Olechowski: Różnice pomiędzy wersjami
(uzupełnienie) |
m (uzupełnienie) |
||
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 2: | Linia 2: | ||
== Kariera zawodowa i polityczna == | == Kariera zawodowa i polityczna == | ||
Po ukończeniu studiów magisterskich w 1992 roku Andrzej Olechowski rozpoczął pracę w Genewie dla organu pomocniczego ONZ – Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju. W 1979 roku otrzymał tytuł doktora nauk ekonomicznych. Związany z pracą dla Instytutu Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego i Banku Światowego. W tym okresie Andrzej Olechowski współpracował z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych, był kontaktem operacyjnym Gromosława Czempińskiego, używał pseudonimów Tener i Must nr ewidencyjny 9606 . W 1987 roku powrócił do Polski; wziął udział w obradach Okrągłego Stołu, reprezentując rządowy zespół ds. gospodarki i polityki społecznej. Między 1989 a 1991 rokiem Andrzej Olechowski był zastępcą prezesa Narodowego Banku Polskiego. Pełnił funkcje ministra finansów w 1992, oraz ministra spraw zagranicznych w latach 1993–1995. W kwietniu 1995 razem z Czesławem Bieleckim współtworzył Ruch Stu. Kandydat na Prezydenta RP w 2000, jeden z założycieli Platformy Obywatelskiej, laureat Nagrody Kisiela 2000, w tym samym roku otrzymał też tytuł Człowiek Roku tygodnika Wprost.. Jego nazwisko znalazło się na powstałej w tym czasie tzw. liście Macierewicza. W lipcu 2009 ogłosił decyzję o wystąpieniu z Platformy Obywatelskiej.Po wprowadzeniu oświadczeń lustracyjnych polityk <ref>https://www.gazetaprawna.pl/wiadomosci/artykuly/422403,olechowski-ujawnia-swoj-majatek-wart-ok-17-mln-zl.html</ref>(jako kandydat na prezydenta w 2000 i 2010) potwierdzał w nich, że współpracował z wywiadem gospodarczym PRL. | Po ukończeniu studiów magisterskich w 1992 roku Andrzej Olechowski rozpoczął pracę w Genewie dla organu pomocniczego ONZ – Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju. W 1979 roku otrzymał tytuł doktora nauk ekonomicznych. Związany z pracą dla Instytutu Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego i Banku Światowego. W tym okresie Andrzej Olechowski współpracował z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych, był kontaktem operacyjnym Gromosława Czempińskiego, używał pseudonimów Tener i Must nr ewidencyjny 9606 <ref>https://ipn.gov.pl/pl/dla-mediow/komunikaty/10630,Orzeczenie-Sadu-Okregowego-w-Warszawie-stwierdzajace-zgodnosc-z-prawda-oswiadcze.html?search=8073233690085</ref>. W 1987 roku powrócił do Polski; wziął udział w obradach [[Okrągły Stół|Okrągłego Stołu]], reprezentując rządowy zespół ds. gospodarki i polityki społecznej. Między 1989 a 1991 rokiem Andrzej Olechowski był zastępcą prezesa Narodowego Banku Polskiego. Pełnił funkcje ministra finansów w 1992, oraz ministra spraw zagranicznych w latach 1993–1995. W kwietniu 1995 razem z Czesławem Bieleckim współtworzył Ruch Stu. Kandydat na Prezydenta RP w 2000, jeden z założycieli Platformy Obywatelskiej z [[Donald Tusk|Donaldem Tuskiem]], laureat Nagrody Kisiela 2000, w tym samym roku otrzymał też tytuł Człowiek Roku tygodnika Wprost.. Jego nazwisko znalazło się na powstałej w tym czasie tzw. [[Lista Macierewicza|liście Macierewicza]]. W lipcu 2009 ogłosił decyzję o wystąpieniu z Platformy Obywatelskiej. Po wprowadzeniu oświadczeń lustracyjnych polityk <ref>https://www.gazetaprawna.pl/wiadomosci/artykuly/422403,olechowski-ujawnia-swoj-majatek-wart-ok-17-mln-zl.html</ref>(jako kandydat na prezydenta w 2000 i 2010) potwierdzał w nich, że współpracował z wywiadem gospodarczym PRL. | ||
Zasiadał we władzach instytucji społecznych, takich jak Międzynarodowe Centrum Rozwoju Demokracji, Instytut Studiów Wschodnich, Klub Wschodni, Fundacja im. Stefana Batorego, Instytut Spraw Publicznych, Komisja Trójstronna, brał też udział w spotkaniach Grupy Bilderberg. Wykładał m.in. na Uniwersytecie Jagiellońskim, Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie oraz Collegium Civitas. Członek Collegium Invisibile. Jest autorem publikacji z zakresu gospodarki i polityki zagranicznej.<ref>https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Olechowski</ref> | Zasiadał we władzach instytucji społecznych, takich jak Międzynarodowe Centrum Rozwoju Demokracji, Instytut Studiów Wschodnich, Klub Wschodni, [[Fundacja Batorego|Fundacja im. Stefana Batorego]], Instytut Spraw Publicznych, Komisja Trójstronna, brał też udział w spotkaniach Grupy Bilderberg. Wykładał m.in. na Uniwersytecie Jagiellońskim, Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie oraz Collegium Civitas. Członek Collegium Invisibile. Jest autorem publikacji z zakresu gospodarki i polityki zagranicznej.<ref>https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Olechowski</ref> | ||
== Przypisy == | == Przypisy == |
Aktualna wersja na dzień 09:00, 22 maj 2024
Andrzej Olechowski – polityk i ekonomista, urodził się 9 września 1947 roku w Krakowie, ukończył ekonomię w warszawskiej SGPiS. Były minister finansów (1992) i spraw zagranicznych (1993–1995)
Kariera zawodowa i polityczna[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu studiów magisterskich w 1992 roku Andrzej Olechowski rozpoczął pracę w Genewie dla organu pomocniczego ONZ – Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju. W 1979 roku otrzymał tytuł doktora nauk ekonomicznych. Związany z pracą dla Instytutu Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego i Banku Światowego. W tym okresie Andrzej Olechowski współpracował z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych, był kontaktem operacyjnym Gromosława Czempińskiego, używał pseudonimów Tener i Must nr ewidencyjny 9606 [1]. W 1987 roku powrócił do Polski; wziął udział w obradach Okrągłego Stołu, reprezentując rządowy zespół ds. gospodarki i polityki społecznej. Między 1989 a 1991 rokiem Andrzej Olechowski był zastępcą prezesa Narodowego Banku Polskiego. Pełnił funkcje ministra finansów w 1992, oraz ministra spraw zagranicznych w latach 1993–1995. W kwietniu 1995 razem z Czesławem Bieleckim współtworzył Ruch Stu. Kandydat na Prezydenta RP w 2000, jeden z założycieli Platformy Obywatelskiej z Donaldem Tuskiem, laureat Nagrody Kisiela 2000, w tym samym roku otrzymał też tytuł Człowiek Roku tygodnika Wprost.. Jego nazwisko znalazło się na powstałej w tym czasie tzw. liście Macierewicza. W lipcu 2009 ogłosił decyzję o wystąpieniu z Platformy Obywatelskiej. Po wprowadzeniu oświadczeń lustracyjnych polityk [2](jako kandydat na prezydenta w 2000 i 2010) potwierdzał w nich, że współpracował z wywiadem gospodarczym PRL.
Zasiadał we władzach instytucji społecznych, takich jak Międzynarodowe Centrum Rozwoju Demokracji, Instytut Studiów Wschodnich, Klub Wschodni, Fundacja im. Stefana Batorego, Instytut Spraw Publicznych, Komisja Trójstronna, brał też udział w spotkaniach Grupy Bilderberg. Wykładał m.in. na Uniwersytecie Jagiellońskim, Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie oraz Collegium Civitas. Członek Collegium Invisibile. Jest autorem publikacji z zakresu gospodarki i polityki zagranicznej.[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ https://ipn.gov.pl/pl/dla-mediow/komunikaty/10630,Orzeczenie-Sadu-Okregowego-w-Warszawie-stwierdzajace-zgodnosc-z-prawda-oswiadcze.html?search=8073233690085
- ↑ https://www.gazetaprawna.pl/wiadomosci/artykuly/422403,olechowski-ujawnia-swoj-majatek-wart-ok-17-mln-zl.html
- ↑ https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Olechowski