Drugi rząd Donalda Tuska

18 listopada 2011 r. Prezydent Bronisław Komorowski powołał nowy rząd premiera Donalda Tuska..

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej postanowieniami z dnia 18 listopada 2011 r., powołał Donalda Tuska na urząd Prezesa Rady Ministrów, a także powołał nowy skład Rady Ministrów, tj:

• Waldemara PAWLAKA na urzędy Wiceprezesa Rady Ministrów i Ministra Gospodarki
• Tomasza ARABSKIEGO na urząd Ministra - Członka Rady Ministrów
• Bartosza ARŁUKOWICZA na urząd Ministra Zdrowia
• Elżbietę BIEŃKOWSKĄ na urząd Ministra Rozwoju Regionalnego
• Michała BONIEGO na urząd Ministra Administracji i Cyfryzacji
• Mikołaja BUDZANOWSKIEGO na urząd Ministra Skarbu Państwa
• Jacka CICHOCKIEGO na urząd Ministra Spraw Wewnętrznych
• Jarosława GOWINA na urząd Ministra Sprawiedliwości
• Marcina KOROLCA na urząd Ministra Środowiska
• Władysława KOSINIAKA - KAMYSZA na urząd Ministra Pracy i Polityki Społecznej
• Barbarę KUDRYCKĄ na urząd Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego
• Joannę MUCHĘ na urząd Ministra Sportu i Turystyki
• Sławomira NOWAKA na urząd Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej
• Marka SAWICKIEGO na urząd Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi
• Tomasza SIEMONIAKA na urząd Ministra Obrony Narodowej
• Radosława SIKORSKIEGO na urząd Ministra Spraw Zagranicznych
• Krystynę SZUMILAS na urząd Ministra Edukacji Narodowej
• Jana VINCENT-ROSTOWSKIEGO na urząd Ministra Finansów
• Bogdana ZDROJEWSKIEGO na urząd Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

SUKCESY I PORAŻKI DRUGIEGO RZĄDU PREMIERA DONALDA TUSKA CBOS

Drugi rząd Donalda Tuska. po 100 dniach swej działalności oceniany był już zdecydowanie gorzej, zapewne także ze względu na gorszą sytuację

Rząd drugi (od 18 listopada 2011 do 22 września 2014)

W 2011 roku Donald Tusk musiał czekać 31 dni po wyborach, nim Bronisław Komorowski desygnuje go na stanowisko prezesa Rady Ministrów. Platforma Obywatelska znów wygrała – tym razem zdobywając 206 mandatów w Sejmie. Naturalnym sprzymierzeńcem znów okazało się PSL, które dołożyło do puli kolejne 27 mandatów. Już sam fakt, że większość parlamentarna nie była aż tak solidna (tylko 235 wobec 231 większości bezwzględnej) zapowiadał znacznie bardziej nerwową kadencję. PSL ponownie przyjął identyczne stanowiska – co więcej, Waldemar Pawlak i Marek Sawicki zachowali funkcje z poprzedniego rozdania. Ale nie na długo.

Waldemar Pawlak poległ właściwie w wewnątrzpartyjnej wojnie. 17 listopada 2012 roku podczas kongresu PSL w Pruszkowie nieskutecznie ubiegał się ponownie o fotel prezesa partii. Delegaci wybrali jednak niewielką liczbą głosów Janusza Piechocińskiego. Dwa dni później Pawlak ogłosił podanie się do dymisji (przyjętej następnie przez premiera Donalda Tuska) z funkcji wicepremiera i ministra gospodarki. Odwołany został 27 listopada, a na obu stanowiskach zastąpił go niedawny rywal z Pruszkowa.

Marek Sawicki odszedł w związku z ujawnieniem tzw. afery taśmowej. Podał się do dymisji w lipcu 20212 roku po opublikowaniu przez media nagrania rozmowy szefa kółek rolniczych Władysława Serafina z Władysławem Łukasikiem, byłym prezesem Agencji Rynku Rolnego na temat nieprawidłowości w spółkach związanych z Ministerstwem Rolnictwa. Zresztą, Serafin wyleciał z hukiem z PSL niecały rok później, gdy okazało się, że przekazywał dotacje na Związek Kółek Rolniczych nie do tej kieszeni, co trzeba.

Następca Sawickiego z kolei, Stanisław Kalemba, padł z kolei ofiarą Afrykańskiego Pomoru Świń (ASF) – no, nie do końca bezpośrednio. Do jego dymisji przyczyniły się zapewne trwające w 2014 roku protesty rolnicze blokujące ulice Warszawy.