Edytujesz Roman Dmowski

Uwaga: Nie jesteś zalogowany. Jeśli wykonasz jakąkolwiek zmianę, Twój adres IP będzie widoczny publicznie. Jeśli zalogujesz się lub utworzysz konto, Twoje zmiany zostaną przypisane do konta, wraz z innymi korzyściami.

Edycja może zostać wycofana. Porównaj ukazane poniżej różnice między wersjami, a następnie opublikuj zmiany, jeśli na pewno chcesz wycofać edycję.

Aktualna wersja Twój tekst
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Roman Dmowski in color.jpg|mały|Roman Dmowski]]'''Roman Stanisław Dmowski -''' (ur. 9 sierpnia 1864 w Kamionku, zm. 2 stycznia 1939 w Drozdowie) prominentny polski polityk, wybitny mąż stanu, dyplomata oraz twórca współczesnej koncepcji i idei narodowej Rzeczypospolitej  
[[Plik:Roman Dmowski in color.jpg|mały|Roman Dmowski]]'''Roman Stanisław Dmowski -''' (ur. 9 sierpnia 1864 w Kamionku, zm. 2 stycznia 1939 w Drozdowie) Prominentny Polski polityk, wybitny mąż stanu, dyplomata oraz twórca współczesnej koncepcji i ideii narodowej Rzeczypospolitej  


Dmowski był jedną z kluczowych postaci ruchu narodowego w Polsce, współzałożycielem partii [[Narodowa Demokracja|Narodowej Demokracji]] (Endecji) w 1897 roku. Przez pragmatyczne usposobienie postulował monoetniczność narodową Polski chroniąc tym bezpieczeństwo i porządek społeczny struktur naszego  państwa.
Dmowski był jedną z kluczowych postaci ruchu narodowego w Polsce, współzałożycielem partii Narodowej Demokracji (Endecji) w 1897 roku. Przez pragmatyczne usposobienie postulował monoetniczność narodową Polski chroniąc tym bezpieczeństwo i porządek społeczny  


Święcił tryumfy dyplomatyczne, był członkiem Polskiego Komitetu Narodowego w Paryżu i odegrał istotną rolę w kształtowaniu porozumień pokojowych na rzecz niepodległej Polski.
struktur naszego  państwa .


Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku Dmowski pełnił funkcję czołowego polityka, uczestnicząc w konferencji pokojowej w Paryżu i zostając pierwszym ministrem spraw zagranicznych Polski w 1919 roku. Był także delegatem do Ligi Narodów i reprezentował Polskę na arenie międzynarodowej.  
Święcił tryumfy dyplomatyczne  był członkiem Polskiego Komitetu Narodowego w Paryżu i odegrał istotną rolę w kształtowaniu porozumień pokojowych na rzecz niepodległej Polski.
 
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku, Dmowski pełnił funkcję czołowego polityka, uczestnicząc w konferencji pokojowej w Paryżu i zostając pierwszym ministrem spraw zagranicznych Polski w 1919 roku. Był także delegatem do Ligi Narodów i reprezentował Polskę na arenie międzynarodowej.  


== Dzieciństwo i młodość ==
== Dzieciństwo i młodość ==
W 1875 roku rozpoczął naukę w III Gimnazjum w Warszawie, które ukończył maturą w 1886 r., poprawiał aż trzy klasy. Podczas uczęszczania do szkoły, w wieku 17 lat (1881 r.) założył tajną organizację uczniowską pod nazwą „Strażnica”, której głównym zadaniem był opór przed rusyfikacją, wyrażony w tajnych wykładach z języka polskiego, historii, geografii i literatury polskiej. We wrześniu 1886 roku Dmowski wstąpił na wydział fizyczno-matematyczny Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (na sekcję nauk przyrodniczych). Po czterech latach nauki ukończył studia, a po złożeniu rozprawy pt. „Przyczynek do morfologii wymoczków włoskowatych” otrzymał „uczony stopień kandydata nauk przyrodniczych”.
W 1875 roku rozpoczął naukę w III Gimnazjum w Warszawie, które ukończył maturą w 1886 r., poprawiał aż trzy klasy. Podczas uczęszczania do szkoły, w wieku 17 lat (1881) założył tajną organizację uczniowską pod nazwą „Strażnica”, której głównym zadaniem był opór przed rusyfikacją, wyrażony w tajnych wykładach z języka polskiego, historii, geografii i literatury polskiej. We wrześniu 1886 roku Dmowski wstąpił na wydział fizyczno-matematyczny Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (na sekcję nauk przyrodniczych). Po czterech latach nauki ukończył studia, a po złożeniu rozprawy pt. „Przyczynek do morfologii wymoczków włoskowatych” otrzymał „uczony stopień kandydata nauk przyrodniczych”.


== Początek działalności ==
=== Początek działalności ===
Około 1890 roku rozpoczął współpracę z tygodnikiem "Głos". Aktywnie zaangażował się w obchody 100. rocznicy uchwalenia [[Konstytucja 3 Maja|Konstytucji 3 Maja]], organizując w Warszawie wielką patriotyczną manifestację. Po ukończeniu studiów, przy wsparciu finansowym z Kasy im. Mianowskiego, wyjechał do Paryża na dalsze kształcenie. W stolicy Francji pojawił się jesienią 1891 roku, po wcześniejszym pobycie m.in. w Szwajcarii, gdzie zapoznał się z Zygmuntem Balickim, którego przekonał do zmian w Lidze Polskiej.
Około 1890 roku rozpoczął współpracę z tygodnikiem "Głos". Aktywnie zaangażował się w obchody 100. rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja, organizując w Warszawie wielką patriotyczną manifestację. Po ukończeniu studiów, przy wsparciu finansowym z Kasy im. Mianowskiego, wyjechał do Paryża na dalsze kształcenie. W stolicy Francji pojawił się jesienią 1891 roku, po wcześniejszym pobycie m.in. w Szwajcarii, gdzie zapoznał się z Zygmuntem Balickim, którego przekonał do zmian w Lidze Polskiej.


12 sierpnia 1892 roku, wracając z Paryża, został aresztowany przez rosyjską policję podczas przekraczania granicy. Zarzucono mu m.in. udział w wspomnianej manifestacji z 1891 roku. Spędził następne pięć miesięcy w więzieniu śledczym w warszawskiej Cytadeli. 3 stycznia 1893 roku, po wpłaceniu kaucji, został zwolniony z więzienia.
12 sierpnia 1892 roku, wracając z Paryża, został aresztowany przez rosyjską policję podczas przekraczania granicy. Zarzucono mu m.in. udział w wspomnianej manifestacji z 1891 roku. Spędził następne pięć miesięcy w więzieniu śledczym w warszawskiej Cytadeli. 3 stycznia 1893 roku, po wpłaceniu kaucji, został zwolniony z więzienia.


Pomimo dozoru policyjnego, w kwietniu tego roku, razem z Janem Ludwikiem Popławskim, na specjalnie zwołanym posiedzeniu w Warszawie przyczynił się do przekształcenia Ligi Polskiej, której zarzucił brak działań na rzecz odbudowania państwa polskiego, w nową organizację - [[Liga Narodowa|Ligę Narodową]]. Następnie przez siedem miesięcy stał na czele jej Komitetu Centralnego.
Pomimo dozoru policyjnego, w kwietniu tego roku, razem z Janem Ludwikiem Popławskim, na specjalnie zwołanym posiedzeniu w Warszawie przyczynił się do przekształcenia Ligi Polskiej, której zarzucił brak działań na rzecz odbudowania państwa polskiego, w nową organizację - Ligę Narodową. Następnie przez siedem miesięcy stał na czele jej Komitetu Centralnego.


W napisanej w tym czasie broszurze "Nasz patriotyzm" przedstawił program nowej organizacji, w którym kładł nacisk na nadrzędność interesu narodowego nad podziałami klasowymi i dzielnicowymi.
W napisanej w tym czasie broszurze "Nasz patriotyzm" przedstawił program nowej organizacji, w którym kładł nacisk na nadrzędność interesu narodowego nad podziałami klasowymi i dzielnicowymi.
Linia 23: Linia 25:
Na początku 1895 roku nielegalnie przekroczył granicę rosyjską i zamieszkał we Lwowie. Od marca tego roku jego teksty ukazywały się w "Przeglądzie Wszechpolskim". W lipcu 1895 roku został redaktorem naczelnym tego pisma.
Na początku 1895 roku nielegalnie przekroczył granicę rosyjską i zamieszkał we Lwowie. Od marca tego roku jego teksty ukazywały się w "Przeglądzie Wszechpolskim". W lipcu 1895 roku został redaktorem naczelnym tego pisma.


== [[Narodowa Demokracja]] ==
=== Narodowa Demokracja<ref>Narodowa Demokracja </ref> ===
Roman Dmowski odegrał kluczową rolę w Narodowej Demokracji, będąc jednym z jej głównych ideologów, organizatorów i przywódców. Jego działania w ramach tego ruchu można podzielić na kilka głównych obszarów:
Roman Dmowski odegrał kluczową rolę w Narodowej Demokracji, będąc jednym z jej głównych ideologów, organizatorów i przywódców. Jego działania w ramach tego ruchu można podzielić na kilka głównych obszarów:


Linia 32: Linia 34:
# Praca dyplomatyczna: Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Dmowski pełnił funkcję polskiego ministra spraw zagranicznych. W tym czasie prowadził aktywną politykę dyplomatyczną, starając się umocnić pozycję Polski na arenie międzynarodowej i realizować cele Narodowej Demokracji w kontekście relacji międzynarodowych.
# Praca dyplomatyczna: Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Dmowski pełnił funkcję polskiego ministra spraw zagranicznych. W tym czasie prowadził aktywną politykę dyplomatyczną, starając się umocnić pozycję Polski na arenie międzynarodowej i realizować cele Narodowej Demokracji w kontekście relacji międzynarodowych.


== Konferencja paryska i traktat wersalski ==
=== Konferencja paryska i traktat wersalski ===
Roman Dmowski odegrał istotną rolę w Konferencji Pokojowej w Paryżu, która miała miejsce po zakończeniu I wojny światowej. Był jednym z przedstawicieli [[Polski Komitet Narodowy|Polskiego Komitetu Narodowego]] (PKN), który działał na rzecz uznania niepodległości Polski oraz określenia jej granic w traktatach pokojowych.
Roman Dmowski odegrał istotną rolę w Konferencji Pokojowej w Paryżu, która miała miejsce po zakończeniu I wojny światowej. Był jednym z przedstawicieli Polskiego Komitetu Narodowego (PKN), który działał na rzecz uznania niepodległości Polski oraz określenia jej granic w traktatach pokojowych.


Dmowski był jednym z głównych architektów polityki polskiej podczas konferencji. Jego starania skupiały się głównie na dwóch głównych celach: uzyskaniu uznania niepodległości Polski oraz uzyskaniu jak najkorzystniejszych granic dla państwa polskiego.
Dmowski był jednym z głównych architektów polityki polskiej podczas konferencji. Jego starania skupiały się głównie na dwóch głównych celach: uzyskaniu uznania niepodległości Polski oraz uzyskaniu jak najkorzystniejszych granic dla państwa polskiego.
Linia 42: Linia 44:


Jego udział w Konferencji Pokojowej w Paryżu jest uznawany za jedno z najważniejszych osiągnięć Polskiej dyplomacji oraz za ważny moment w historii Polski, który miał długotrwałe konsekwencje dla kształtowania mapy Europy Środkowo-Wschodniej.
Jego udział w Konferencji Pokojowej w Paryżu jest uznawany za jedno z najważniejszych osiągnięć Polskiej dyplomacji oraz za ważny moment w historii Polski, który miał długotrwałe konsekwencje dla kształtowania mapy Europy Środkowo-Wschodniej.
<!-- Achim - tu można dać wzmiankę o innych Ojcach Polskiej Niepodległości -->


== II Rzeczypospolita ==
=== II Rzeczypospolita ===
Roman Dmowski, polityk o ogromnym wpływie w okresie Drugiej Rzeczypospolitej, pełnił wiele istotnych funkcji oraz odgrywał kluczową rolę w polityce zagranicznej i kształtowaniu ruchów narodowych. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku, został wybrany posłem na Sejm Ustawodawczy z ramienia Związku Ludowo-Narodowego. Jednakże, jego działalność polityczna została na pewien czas przerwana z powodu ciężkiego zapalenia płuc, co skłoniło go do kilkumiesięcznego pobytu na kuracji w Algierze.
Roman Dmowski, polityk o ogromnym wpływie w okresie Drugiej Rzeczypospolitej, pełnił wiele istotnych funkcji oraz odgrywał kluczową rolę w polityce zagranicznej i kształtowaniu ruchów narodowych. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1919 roku, został wybrany posłem na Sejm Ustawodawczy z ramienia Związku Ludowo-Narodowego. Jednakże, jego działalność polityczna została na pewien czas przerwana z powodu ciężkiego zapalenia płuc, co skłoniło go do kilkumiesięcznego pobytu na kuracji w Algierze.


W czasie inwazji bolszewickiej w 1920 roku, Dmowski był członkiem [[Rada Obrony Państwa|Rady Obrony Państwa]], jednakże po burzliwej dyskusji z Naczelnikiem Państwa [[Józef Piłsudski|Józefem Piłsudskim]] zdecydował się zrezygnować z dalszego uczestnictwa. Odsunął się od aktywnej polityki, przenosząc się do Poznania, a następnie do majątku w Chludowie pod Poznaniem, gdzie zajmował się pracami gospodarskimi.
W czasie inwazji bolszewickiej w 1920 roku, Dmowski był członkiem Rady Obrony Państwa, jednakże po burzliwej dyskusji z Naczelnikiem Państwa Józefem Piłsudskim zdecydował się zrezygnować z dalszego uczestnictwa. Odsunął się od aktywnej polityki, przenosząc się do Poznania, a następnie do majątku w Chludowie pod Poznaniem, gdzie zajmował się pracami gospodarskimi.


Do aktywnej polityki powrócił jesienią 1923 roku, obejmując stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie [[Wincenty Witos|Wincentego Witosa]]. Jego głównym celem było utrzymanie ładu wersalskiego oraz dbanie o relacje zagraniczne, zwłaszcza z Francją. Dmowski doprowadził m.in. do podpisania polsko-brytyjskiego traktatu handlowego oraz podpisania noty uznającej państwowość ZSRS.
Do aktywnej polityki powrócił jesienią 1923 roku, obejmując stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Wincentego Witosa. Jego głównym celem było utrzymanie ładu wersalskiego oraz dbanie o relacje zagraniczne, zwłaszcza z Francją. Dmowski doprowadził m.in. do podpisania polsko-brytyjskiego traktatu handlowego oraz podpisania noty uznającej państwowość ZSRS.


Po dymisji rządu Witosa, Dmowski zintensyfikował działania na rzecz zjednoczenia ruchów narodowych i katolickich, zakładając w 1926 roku [[Obóz Wielkiej Polski]]. Porażka endecji w wyborach parlamentarnych w 1928 roku doprowadziła do powstania [[Stronnictwo Narodowe|Stronnictwa Narodowego]], którego głównym inicjatorem był Dmowski.
Po dymisji rządu Witosa, Dmowski zintensyfikował działania na rzecz zjednoczenia ruchów narodowych i katolickich, zakładając w 1926 roku Obóz Wielkiej Polski, a następnie w 1928 roku Stronnictwo Narodowe. Porażka endecji w wyborach parlamentarnych w 1928 roku doprowadziła do powstania Stronnictwa Narodowego, którego głównym inicjatorem był Dmowski.


Mimo swojej nieobecności w aktywnej polityce na przełomie lat 20. i 30., Dmowski pozostał niekwestionowanym liderem Narodowej Demokracji i nadal wywierał wpływ na kształtowanie polskiej polityki i społeczeństwa. Jego działania i idee miały długotrwałe konsekwencje dla Polski w XX wieku.
Mimo swojej nieobecności w aktywnej polityce na przełomie lat 20. i 30., Dmowski pozostał niekwestionowanym liderem Narodowej Demokracji i nadal wywierał wpływ na kształtowanie polskiej polityki i społeczeństwa. Jego działania i idee miały długotrwałe konsekwencje dla Polski w XX wieku.


== Choroba i śmierć ==
=== Choroba i śmierć ===
Po udarze mózgu, który przeszedł w 1937 roku, zamieszkał u swoich przyjaciół, w majątku dworskim Mieczysława Niklewicza we wsi Drozdowo. Tam od 28 grudnia 1938 przechodził zapalenie płuc, zmarł o godz. 1:05 w nocy z 1 na 2 stycznia 1939 roku w Drozdowie
Po udarze mózgu, który przeszedł w 1937 roku, zamieszkał u swoich przyjaciół, w majątku dworskim Mieczysława Niklewicza we wsi Drozdowo. Tam od 28 grudnia 1938 przechodził zapalenie płuc, zmarł o godz. 1:05 w nocy z 1 na 2 stycznia 1939 roku w Drozdowie


== Pogrzeb ==
=== Pogrzeb ===
Władze Stronnictwa Narodowego planowały zabalsamować zwłoki Romana Dmowskiego, jednak rodzina Niklewiczów nie wyraziła na to zgody. Koncepcja pochowania Dmowskiego w katedrze poznańskiej obok Mieszka I i Bolesława Chrobrego również nie została zrealizowana z powodu sprzeciwu prymasa Augustyna Hlonda. Uroczystości żałobne odbyły się w Drozdowie oraz w katedrze w pobliskiej Łomży.
Władze Stronnictwa Narodowego planowały zabalsamować zwłoki Romana Dmowskiego, jednak rodzina Niklewiczów nie wyraziła na to zgody. Koncepcja pochowania Dmowskiego w katedrze poznańskiej obok Mieszka I i Bolesława Chrobrego również nie została zrealizowana z powodu sprzeciwu prymasa Augustyna Hlonda. Uroczystości żałobne odbyły się w Drozdowie oraz w katedrze w pobliskiej Łomży.


Linia 65: Linia 66:
5 stycznia 1939 roku uroczystości kontynuowano w archikatedrze warszawskiej, gdzie przez 14 godzin trumna z ciałem była wystawiona, a hołd zmarłemu oddało około 150 tysięcy osób. Następnie odprawiono mszę św. pogrzebową przez bp. Antoniego Szlagowskiego, po czym Roman Dmowski został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 15 A V 2-5). Według nieprzychylnych Dmowskiemu źródeł sanacyjnych, w pogrzebie wzięło udział 100 tysięcy osób, jednakże według organizatorów mogło być nawet 200-250 tysięcy uczestników, czyniąc to wydarzenie jedną z największych manifestacji narodowych okresu międzywojennego. Kondukt pogrzebowy prowadził biskup Karol Niemira, a wśród obecnych byli były prezydent RP Stanisław Wojciechowski, prezes Stronnictwa Ludowego Maciej Rataj oraz ambasador Japonii Shuichi Sakoh. Brakło natomiast przedstawicieli władz sanacyjnych.
5 stycznia 1939 roku uroczystości kontynuowano w archikatedrze warszawskiej, gdzie przez 14 godzin trumna z ciałem była wystawiona, a hołd zmarłemu oddało około 150 tysięcy osób. Następnie odprawiono mszę św. pogrzebową przez bp. Antoniego Szlagowskiego, po czym Roman Dmowski został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 15 A V 2-5). Według nieprzychylnych Dmowskiemu źródeł sanacyjnych, w pogrzebie wzięło udział 100 tysięcy osób, jednakże według organizatorów mogło być nawet 200-250 tysięcy uczestników, czyniąc to wydarzenie jedną z największych manifestacji narodowych okresu międzywojennego. Kondukt pogrzebowy prowadził biskup Karol Niemira, a wśród obecnych byli były prezydent RP Stanisław Wojciechowski, prezes Stronnictwa Ludowego Maciej Rataj oraz ambasador Japonii Shuichi Sakoh. Brakło natomiast przedstawicieli władz sanacyjnych.


== [[Myśli nowoczesnego Polaka]] ==
=== Myśl nowoczesnego Polaka <ref>Myśl nowoczesnego Polaka  
Mimo śmierci Romana Dmowskiego zostawił on nam jego opus magnum książkę która oddaje wspaniałą percepcje na temat zjawisk socjologicznych i politycznych redefiniując pojęcie patriotyzmu i tożsamości narodowej:


''Celem mojej książki nie było propagowanie czytelnika na rzecz pewnych dogmatów, ale pobudzenie go do myślenia o rzeczach, które dla mnie mają pierwszorzędną doniosłość moralną. Cel ten lepiej osiągnięty zostanie, gdy czytelnik zobaczy, jak sam autor zastanawia się, zmienia i rozwija swe poglądy pod wpływem spostrzeżeń i doświadczeń. Przeszkadza to uwierzeniu w nieomylność autora, ale należę do tych, którzy się o taka opinię nie starają. Zresztą „Myśli” moje mają charakter zbyt osobisty, dość mało mają pretensji do tego, by je uważano za obowiązujący wszystkich wyrok w poruszonych kwestiach, dość wyraźnie są, jak to już w poprzedniej przedmowie podkreśliłem, „rodzajem spowiedzi” danego człowieka w danym momencie jego życia, ażebym uważał za możliwe korygować je w każdem wydaniu, jak to się robi z dziełami naukowemi. Quod scripsi, scripsi. Może to wreszcie pomoże niektórym krytykom do zrozumienia, że nie mają do czynienia z broszurą polityczną.''
</ref> ===
Mimo śmierci Romana Dmowskiego zostawił on nam jego opus magnum książkę która oddaje wspaniałą percepcje na temat zjawisk socjologicznych i politycznych redefiniując pojęcie patriotyzmu i tożsamości narodowej :


== Przypisy ==
"Celem mojej książki nie było propagowanie czytelnika na rzecz pewnych dogmatów, ale pobudzenie go do myślenia o rzeczach, które dla mnie mają pierwszorzędną doniosłość moralną. Cel ten lepiej osiągnięty zostanie, gdy czytelnik zobaczy, jak sam autor zastanawia się, zmienia i rozwija swe poglądy pod wpływem spostrzeżeń i doświadczeń. Przeszkadza to uwierzeniu w nieomylność autora, ale należę do tych, którzy się o taka opinię nie starają.
Zresztą „Myśli” moje mają charakter zbyt osobisty, dość mało mają pretensji do tego, by je uważano za obowiązujący wszystkich wyrok w poruszonych kwestiach, dość wyraźnie są, jak to już w poprzedniej przedmowie podkreśliłem, „rodzajem spowiedzi” danego człowieka w danym momencie jego życia, ażebym uważał za możliwe korygować je w każdem wydaniu, jak to się robi z dziełami naukowemi. Quod scripsi, scripsi.
Może to wreszcie pomoże niektórym krytykom do zrozumienia, że nie mają do czynienia z broszurą polityczną".
Wkład na RPedia jest udostępniany na licencji Creative Commons – za podaniem autora (szczegóły w RPedia:Prawa autorskie). Jeśli nie chcesz, żeby Twój tekst był dowolnie zmieniany przez każdego i rozpowszechniany bez ograniczeń, nie umieszczaj go tutaj.
Zapisując swoją edycję, oświadczasz, że ten tekst jest Twoim dziełem lub pochodzi z materiałów dostępnych na warunkach domeny publicznej, lub kompatybilnych. PROSIMY NIE WPROWADZAĆ MATERIAŁÓW CHRONIONYCH PRAWEM AUTORSKIM BEZ POZWOLENIA WŁAŚCICIELA!

Edycja strony jest możliwa po udzieleniu odpowiedzi na poniższe pytanie (więcej informacji)

Anuluj Pomoc w edycji (otwiera się w nowym oknie)