Edytujesz Janusz Lewandowski

W latach 1974-1984 był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Gdańskiego. W latach 1980-1989 był ekspertem w NSZZ Solidarność. Współzałożyciel Kongresu Liberalno-Demokratycznego i jego przewodniczący w latach 1990–1991. <ref>https://niezalezna.pl/polska/prywatyzator-iii-rp-uderza-w-polske-kim-jest-janusz-lewandowski/210279</ref>W okresie 1991-1993 pełnił funkcję Posła na Sejm RP oraz Ministra Przekształceń Własnościowych. Od 1993 r. jest Przewodniczącym Rady Programowej Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową. Od 1997 r. do 2004 r. był Posłem na Sejm RP. W tym okresie pełnił funkcję zastępcy Przewodniczącego Sejmowej Komisji Skarbu Państwa, Uwłaszczenia i Prywatyzacji a następnie Przewodniczącego Sejmowej Komisji Europejskiej. Od 2003r. do 2004 r. był Obserwatorem przy Parlamencie Europejskim. Od 2004 r. do 2010 r. był Posłem do Parlamentu Europejskiego. W latach 2004-2007 pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji Budżetowej.  W latach 2014-2015 Przewodniczący Rady Gospodarczej przy Premierze. Był ministrem przekształceń własnościowych w rządach Jana Krzysztofa Bieleckiego i Hanny Suchockiej. Poseł do Parlamentu Europejskiego V, VI, VII, VIII i IX kadencji (2004–2010 i od 2014), w latach 2010–2014 komisarz UE ds. budżetu i programowania finansowego. <ref>https://platforma.org/ludzie/janusz-lewandowski</ref> 2014-2019 : Poseł do Parlamentu Europejskiego (przewodniczący Delegacji do spraw Stosunków z Iranem; przewodniczący polskiej delegacji w grupie EPL), 2019-2024 : Poseł do Parlamentu Europejskiego (pierwszy wiceprzewodniczący Komisji Budżetowej PE)Członek Europejskiej Partii Ludowej<ref>https://www.europarl.europa.eu/meps/pl/23781/JANUSZ_LEWANDOWSKI/cv</ref>

Na przełomie lat 1989/1990 ówczesne władze rozpoczęły przygotowania do przemian własnościowych w naszym kraju. Jednym z motywów tych posunięć był niepisany punkt układu “okrągłego stołu”, polegający na oddaniu władzy politycznej “Solidarności” w zamian za uwłaszczenie nomenklatury partyjnej.            Na początku lat 90. mienie państwowe podzielono na trzy grupy: a) niebędące przedmiotem obrotu, zawsze pozostające jako własność państwa, np. złoża kopalin czy dobra kultury; b) dobra nieprzeznaczone do obrotu, nabyte lub wytworzone za środki publiczne przez jednostki państwowe; c) mienie przeznaczone do prywatyzacji. Według tej metodologii mienie zaliczone do grupy “a” określano tylko rzeczowo, w ujęciu opisowym lub rodzajowo-opisowym. Majątek z grupy “b”, szacowano wartościowo. Natomiast mienie z grupy “c”, ujmowano wartościowo na podstawie przepisów o rachunkowości oraz odnoszących się do jednostek państwowych. Te pospiesznie przyjęte zasady wyceny sprawiły, że nadano im szczegółowy charakter i przyjęto odmienne wymogi.Tak sformułowane zasady powodowały nieadekwatność przyjmowanych kwot wyceny do rzeczywistej wartości mienia oraz niemożność stosowania jednego miernika wartości. Majątek państwowy wyceniano poprzez szacunek ekspercki, szacunek własny Ministerstwa Skarbu Państwa, poprzez operat szacunkowy, w oparciu na informacjach przekazywanych przez starostów, a także wyceniano według wartości zawartej w protokołach przekazania zakładu pracy nowemu właścicielowi.Stosunkowo największa uznaniowość występowała przy wycenie gruntów państwowych, będących obiektem szczególnego zainteresowania rolników – z jednej strony, a wszelkiej maści spekulantów krajowych i zagranicznych - z drugiej.()   Początkowo była to wyprzedaż chaotyczna. Potem przybrała charakter planowy, systemowy i w ciągu bez mała ćwierćwiecza średniej wielkości, zasobny, uprzemysłowiony kraj położony w centrum Europy został prawie całkowicie pozbawiony własnej gospodarki. Piszę “prawie”, ponieważ do “ostatecznego rozwiązania kwestii polskiej” pozostała jeszcze wyprzedaż ostatniego dobra narodowego - ziemi. Ten “problem” już rozwiązuje.Część Polaków posiada jeszcze nieruchomości. Tę sprawę załatwi podatek katastralny, do którego wprowadzenia od kilku lat przymierzają się rządzący. Natomiast Ziemie Odzyskane przejmą Niemcy, co już się dzieje.Polacy zostali “wolnymi najmitami”, szukającymi pracy i chleba za granicą, a jest ich już ponad 2 mln.Proceder eutanazji polskiej gospodarki kontynuuje od 2007 r. koalicja PO-PSL, bo pomimo “osiągnięć” prywatyzacyjnych poprzednich rządów jeszcze trochę gospodarki pozostało w rękach polskich. Ta “sześciolatka” wymaga jednak odrębnego omówienia.<ref>http://kolo5i25.pl/to-warto-wiedziec/n,raport-o-wyprzedazy-majatku-narodowego-w-latach-1990-2000</ref>