Edytujesz Antoni Macierewicz
Edycja może zostać wycofana. Porównaj ukazane poniżej różnice między wersjami, a następnie opublikuj zmiany, jeśli na pewno chcesz wycofać edycję.
| Aktualna wersja | Twój tekst | ||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
== Kariera zawodowa i polityczna == | == Kariera zawodowa i polityczna == | ||
Działacz opozycyjny, uczestnik wydarzeń marca 1968 r. na UW, harcerz, współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników, wydawca podziemnego czasopisma „Głos”, działacz NSZZ „Solidarność”, internowany w stanie wojennym. Współzakładał Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe, związany z Komitetem Obywatelskim przy przewodniczącym „Solidarności” Lechu Wałęsie. Współtworzył partię Akcja Polska, należał do Ruchu Odbudowy Polski. Był prezesem Ruchu Katolicko-Narodowego, członkiem Ligi Polskich Rodzin. Współzałożyciel partii Ruch Patriotyczny. Od 2012 r. członek PiS, prezes piotrkowskich struktur partii w l. 2012-2014 i ponownie od 2016 r. Minister spraw wewnętrznych w rządzie Jana Olszewskiego (1991-1992), wiceminister obrony w rządzie Jarosława Kaczyńskiego (2006). W l. 2006-2007 przewodniczący komisji weryfikacyjnej WSI oraz szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego. Był prezesem zarządu okręgu piotrkowskiego PiS (2012-2014). Poseł w l. 1991-1993, 1997-2005 i od 2007 r. (I, III-IV, VI-X kadencja). W Sejmie VII kadencji był przewodniczącym [[Zbrodnia smoleńska|zespołu parlamentarnego ds. zbadania przyczyn katastrofy TU-154 M.]] W l. 2015-2018 minister obrony narodowej w rządzie Beaty Szydło. W Sejmie IX kadencji członek Komisji Obrony Narodowej.<ref>https://mamprawowiedziec.pl/polityk/2246_antoni_macierewicz</ref> | Działacz opozycyjny, uczestnik wydarzeń marca 1968 r. na UW, harcerz, współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników, wydawca podziemnego czasopisma „Głos”, działacz NSZZ „Solidarność”, internowany w stanie wojennym. Współzakładał Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe, związany z Komitetem Obywatelskim przy przewodniczącym „Solidarności” Lechu Wałęsie. Współtworzył partię Akcja Polska, należał do Ruchu Odbudowy Polski. Był prezesem Ruchu Katolicko-Narodowego, członkiem Ligi Polskich Rodzin. Współzałożyciel partii Ruch Patriotyczny. Od 2012 r. członek PiS, prezes piotrkowskich struktur partii w l. 2012-2014 i ponownie od 2016 r. Minister spraw wewnętrznych w rządzie Jana Olszewskiego (1991-1992), wiceminister obrony w rządzie Jarosława Kaczyńskiego (2006). W l. 2006-2007 przewodniczący komisji weryfikacyjnej WSI oraz szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego. Był prezesem zarządu okręgu piotrkowskiego PiS (2012-2014). Poseł w l. 1991-1993, 1997-2005 i od 2007 r. (I, III-IV, VI-X kadencja). W Sejmie VII kadencji był przewodniczącym [[Zbrodnia smoleńska|zespołu parlamentarnego ds. zbadania przyczyn katastrofy TU-154 M.]] W l. 2015-2018 minister obrony narodowej w rządzie Beaty Szydło. W Sejmie IX kadencji członek Komisji Obrony Narodowej.<ref>https://mamprawowiedziec.pl/polityk/2246_antoni_macierewicz</ref> | ||
== Aresztowany 23 razy == | == Aresztowany 23 razy == | ||
Wzmożona działalność opozycyjna – m.in. przeciwko zmianom w konstytucji PRL wprowadzającym zapis o przyjaźni z ZSRS oraz organizacja protestów po zabójstwie Stanisława Pyjasa, sprawiły, że w latach 1976-1980 Antoni Macierewicz był aż 23-krotnie zatrzymywany przez Służbę Bezpieczeństwa. Należał do założycieli Ośrodka Badań Społecznych, który zajmował się przygotowywaniem ekspertyz na potrzeby Solidarności, realizował projekty wydawnicze i oświatowe. Po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 stanu wojennego Macierewicz wszedł w skład komitetu strajkowego w Stoczni Gdańskiej. 16 grudnia 1981 internowano go po pacyfikacji tego protestu.artykuł Justyny Błażejowskiej z Biuletynu IPN nr 10/2017 | Wzmożona działalność opozycyjna – m.in. przeciwko zmianom w konstytucji PRL wprowadzającym zapis o przyjaźni z ZSRS oraz organizacja protestów po zabójstwie Stanisława Pyjasa, sprawiły, że w latach 1976-1980 Antoni Macierewicz był aż 23-krotnie zatrzymywany przez Służbę Bezpieczeństwa. Należał do założycieli Ośrodka Badań Społecznych, który zajmował się przygotowywaniem ekspertyz na potrzeby Solidarności, realizował projekty wydawnicze i oświatowe. Po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 stanu wojennego Macierewicz wszedł w skład komitetu strajkowego w Stoczni Gdańskiej. 16 grudnia 1981 internowano go po pacyfikacji tego protestu.artykuł Justyny Błażejowskiej z Biuletynu IPN nr 10/2017 | ||
== | == Lista, przez którą upadł rząd == | ||
Jako minister spraw wewnętrznych w rządzie | Jako minister spraw wewnętrznych w rządzie Jana Olszewskiego był wykonawcą tzw. uchwały lustracyjnej. Ujawnił wówczas „listę Macierewicza", zawierającą 64 nazwiska osób, które współpracowały z komunistyczną bezpieką. Figurowali na niej członkowie rządu, posłowie i senatorzy. Doprowadziło to do odwołania podczas tzw. nocy teczek pierwszego rządu sformowanego po całkowicie demokratycznych wyborach w III RP.<ref>https://ipn.gov.pl/pl/historia-z-ipn/189082,Antoni-Macierewicz-antykomunista-z-krwi-i-kosci.html</ref> | ||
== Przypisy == | == Przypisy == | ||
[[Kategoria:Politycy]] | [[Kategoria:Politycy]] | ||