Bronisław Komorowski

Z RPedia
Bronisław Komorowski

Bronisław Komorowski to polski polityk i historyk; sprawował tymczasowy urząd prezydenta Polski, który objął tuż po katastrofie w Smoleńsku, w której zginął jego poprzednik – prezydent Lech Kaczyński. Później został mianowany prezydentem Polski na okres 5 lat, do sierpnia 2015, na mocy przeprowadzonych wyborów powszechnych. Urodził się 4 czerwca 1952 roku w Obornikach Śląskich. Żona Anna Komorowska z domu Dembowska, wcześniej Dziadzia.[1] Ma z nią pięcioro dzieci: Zofię, Tadeusza, Marię, Piotra i Elżbietę. Zajmuje się hobbystycznie myślistwem. W 1977 roku Komorowski ukończył historię na Uniwersytecie Warszawskim.

Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]

Na początku lat 90. związany był z Unią Demokratyczną, a potem z Unią Wolności. Jako kandydat UD zdobył mandat poselski w wyborach do Sejmu w latach 1991 i 1993. Należał do Unii Wolności, w której pełnił m.in. funkcję sekretarza generalnego, następnie do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, w którym był m.in. wiceprzewodniczącym. Od 2001 roku był członkiem Platformy Obywatelskiej, pełnił funkcję przewodniczącego Regionu Mazowsze. W czerwcu 2006 roku został wiceprzewodniczącym partii.[2]

Od 1991 roku do 2010 roku, był posłem kolejnych kadencji Sejmu.W październiku 2005 roku został wybrany na wicemarszałka Sejmu V kadencji. W listopadzie 2007 r. został wybrany na Marszałka Sejmu VI kadencji. Pełnił funkcję cywilnego wiceministra obrony narodowej ds. wychowawczo-społecznych w rządach Tadeusza Mazowieckiego, Jana Krzysztofa Bieleckiego i Hanny Suchockiej (1990-1993). W latach 1989-1990 był dyrektorem gabinetu Aleksandra Halla w Urzędzie Rady Ministrów. W latach 1990-1993 - w rządach Tadeusza Mazowieckiego, Jana Krzysztofa Bieleckiego, Hanny Suchockiej - był wiceministrem obrony narodowej ds. wychowawczo-społecznych. W latach 2000-2001, w rządzie Jerzego Buzka, był ministrem Obrony Narodowej.[3]

W wyborach 24 maja 2015 roku Bronisław Komorowski przegrał reelekcję w II turze z Andrzejem Dudą, na którego zagłosowało 51,55 proc. Wyborów.  Bronisława Komorowskiego poparło 48,45 proc. Polaków, którzy poszli do urn; frekwencja wyniosła 55,34 proc.

Bronisław Komorowski, "GW" i Jethon zaserwowali nam "Morła" z czekolady[edytuj | edytuj kod]

2 maja 2013 r. radiowa Trójka zarządzana wówczas przez Magdalenę Jethon, we współpracy z „Gazetą Wyborczą” i pod honorowym patronatem ówczesnego prezydenta Bronisława Komorowskiego z okazji Dnia Flagi RP zaprezentowali nam… wielkiego orła z czekolady oraz gargantuiczne ilości różowych ulotek z paździerzowymi wierszykami w rodzaju „Polaku, nie bądź ponury! Rozwiń skrzydła, dziób do góry!”. Akcja „Orzeł Może” zorganizowana przez Radiową Trójkę i „Gazetę Wyborczą” pod honorowym patronatem ówczesnej pary prezydenckiej Bronisława i Anny Komorowskiej na Święto Flagi w 2013 r. zafundowali nam coś, co było samą esencją zjawiska nazywanego dziś „fajnopolactwem”.[4]

Wizyta w Polsce zwierzchnika rosyjskiej Cerkwi prawosławnej patriarchy Cyryla I.[edytuj | edytuj kod]

16/08/2012 r. To jest kolejny krok na tej bardzo trudnej drodze do pojednania polsko-rosyjskiego - powiedział premier Donald Tusk odnosząc się do rozpoczętej w czwartek wizyty w Polsce zwierzchnika rosyjskiej Cerkwi prawosławnej patriarchy Cyryla I. Jak powiedział, ważny jest kontekst polityczny, który podkreślał prezydent Komorowski. "Miałem rano okazję rozmawiać z prezydentem o tej wizycie i obaj z przekonaniem stwierdziliśmy, że w tym względzie jest to ważny moment, aspekt pojednania i lepszego zrozumienia polsko-rosyjskiego, ale ma to także wymiar religijny" - zaznaczył Tusk Dodał, że nad wizytą patriarchy Cyryla I "pracowano długo". "Pamiętam pierwsze spotkanie jeszcze w 2008 roku, kiedy opowiadano o przygotowaniach do tego procesu pojednania i włączeniu obu kościołów" - powiedział premier. Według niego, wizyta patriarchy Cyryla "to jest kolejny krok na tej bardzo trudnej drodze do pojednania". "Uważam, że dobry i bardzo się cieszę, że prezydent wziął na siebie trudny i odpowiedzialny polityczny patronat nad tym przedsięwzięciem" - powiedział Tusk.[5]


Książka Wiktora Świetlika pt. Bronisław Komorowski. Pierwsza Niezależna Biografia.[6][7]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]